Հարց ունեմ Նիկոլ Փաշինյանին

Քաղաքական գործիչ, ՀՀ Ազգային ժողովի նախկին փոխնախագահ (2011-2018 թթ.) Էդուարդ Շարմազանովը Տելեգրամի իր ալիքում գրել է․ 

«Իմ անձնական համոզմամբ՝ հավաքական Արեւմուտքի նպատակը ոչ թե Հայաստանի անվտանգությունն ապահովելն է, այլ Ռուսաստանի Դաշնության հետ դաշինքը տորպեդահարելը։

Նրանք դա չեն էլ թաքցնում։

Արեւմուտքն ու ԵՄ-ն ի վիճակի չեն ապահովել մեր անվտանգությունը պանթյուրքիզմի սպառնալիքից։

ԵՄ-ն նույնիսկ ի վիճակի չէ կասեցնել Կիպրոսի հյուսիսային հատվածի օկուպացիան, որը 1974 թվականից գտնվում է թուրքական օկուպացիայի տակ։

Հիշեցնեմ, որ Կիպրոսը ԵՄ անդամ է։

Շատերը պնդում են, որ Հայաստանն ակտիվորեն զինվում է։

Ես համաձայն չեմ այս պնդման հետ։

Ֆրանսիայից մի քանի զրահամեքենա և հեռադիտակ ստանալը, ինչպես նաև ՀՕՊ համակարգ մատակարարելու խոստումը չի նշանակում, որ Հայաստանի Հանրապետությունը ակտիվորեն զինվում է։

Նշեմ, որ միայն ՀՀԿ-ի օրոք (2008-2018) Հայաստանի Հանրապետությունը Ռուսաստանի Դաշնությունից ստացել է 50 հազար տոննա անվճար սպառազինություն՝ չհաշված «Իսկանդեր» օպերատիվ մարտավարական հրթիռային համալիրը։

Եվս մեկ անգամ հայտարարում եմ, որ Ռուսաստանի Դաշնությունը Հայաստանի ամենաարդյունավետ դաշնակիցն է։

Իսկ անվտանգության հարցերում գլխավորը ոչ թե շատախոսությունն է, այլ արդյունավետությունը։

Ռուսաստանի Դաշնության հետ ժամանակով փորձված դաշինքը փոխելն Արևմուտքի անորոշ խոստումներով «դամոկլյան սուր» է Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության համար։

Բոլորին հայտնի է, որ ես միշտ եղել եմ և կամ ՀԱՊԿ-ին Հայաստանի անդամակցության կողմնակիցը։

Հենց դրա և Ռուսաստանի Դաշնության հետ Հայաստանի Հանրապետության դաշինքի շնորհիվ է, որ 1992-1993 թվականներին մեզ հաջողվեց խուսափել Թուրքիայի ագրեսիայից։

Ավելի ուշ ՀՀ-ին հաջողվեց ստեղծել մարտունակ բանակ, որը հաջողությամբ լուծեց մեր պետության անվտանգության ապահովման հետ կապված խնդիրները։

Չի կարելի թերագնահատել ՀԱՊԿ-ի և Ռուսաստանի Դաշնության դերը մեր անվտանգության ապահովման գործում։

Բայց 2018 թվականից հետո Հայաստանի Հանրապետության հակահայ իշխանություններն ամեն ինչ արեցին մեր պետության անվտանգությունը թուլացնելու համար։

Իսկ այսօր հավաքական Արեւմուտքի ներկայացուցիչները փորձում են սասանել իրավիճակը ՀԱՊԿ–ում, մասնավորապես՝ դուրս բերել Հայաստանը դրանից։

Հիշեցնեմ, որ 2022 թվականի աշնանը կազմակերպության երևանյան գագաթնաժողովի համար փաստաթուղթ էր պատրաստվել Հայաստանի տարածքում ՀԱՊԿ դիտորդական առաքելություն տեղակայելու մասին՝ Հայաստանի իշխանությունների խնդրանքով։

Փաստաթուղթը լիովին համաձայնեցված էր արտգործնախարարների մակարդակով։

Այնուհետև, վերջին պահին, հենց գագաթնաժողովում Հայաստանի ղեկավարը խնդրեց հետաձգել դրա ընդունումը՝ ըստ էության հրաժարվելով ՀԱՊԿ-ի աջակցությունից։

Համոզված եմ, որ եթե Երևանը հաստատեր այն, ինչն արդեն համաձայնեցված էր, և մնար պատրաստ ստորագրելուն ու ուժի մեջ մտնելուն, Հայաստանը կհաղթեր և կունենար ավելի կայուն իրավիճակ։

Հետո Հայաստանի Հանրապետության կառավարիչները հրաժարվեցին ՀԱՊԿ զորավարժություններից։

Կարծիք կա, որ պաշտոնական Երեւանը, ենթարկվելով արեւմտամետների հորդորներին, փորձում է վերաձեւակերպել իր արտաքին քաղաքական գիծը։

Մոսկվայի հետ ժամանակով փորձված դաշինքը ոչ թե նույնիսկ Արևմուտքի կողմից կոնկրետ օգնությամբ, այլ լղոզված խոստումներով փոխելը քաղաքական իդիոտություն է։

Անկեղծ ասած, ես հարցեր ունեմ նաև ՀԱՊԿ-ին։

Բայց նիկոլականները երկխոսության փոխարեն նախընտրում են տորպեդահարել։

Պետք է քննարկել հարցերը՝ առանց աշխարհաքաղաքական շրջադարձ կատարելու դեպի Թուրքիա և Արևմուտք։

Այսօրվա ճգնաժամի գլխավոր մեղավորը Փաշինյանի ռեժիմն է։

ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու կոչերը պետք է մերժվեն։

Հարց ունեմ Նիկոլ Փաշինյանին։

Ուզու՞մ եք դուրս գալ ՀԱՊԿ-ից, և ո՞ւր եք գնալու՝ Թուրքիա՞։

Նշեմ, որ Ռուսաստանի Դաշնությանն ու ՀԱՊԿ-ին այլընտրանք չկա, իսկ հայ-ռուսական դաշինքին դեմ արտահայտվողներն իրականում հակադրվում են հայ ժողովրդի ազգային շահերին և Հայաստանի Հանրապետության պետական ​​շահերին»։