Երեկ Սուպեր Սաքոն լցրել էր Ազատության հրապարակը։ Լցնելը մեղմ է ասված, լեփ-լեցուն էր, ասեղ գցելու տեղ չկար։ Սա համարյա մոտ է ընդդիմության հանրահավաքներին, կարելի է ասել՝ Սուպեր Սաքոն մի քանի մարդով է ընդամենը գերազանցել «Դիմադրության» շարժման միտինգներին իր մարդաշատությամբ։ Ազատության հրապարակը, հիշեցնենք, Ֆրանսիայի հրապարակից մի քանի մետր է հեռու ու մի քանի քմ-ով էլ մեծ է։
Բայց Ֆրանսիայի հրապարակում հանուն հայրենիքի հավաքված մարդիկ այդպես էլ այս ամիսներին չկարողացան այն քանակը կազմել, որ գոնե Ռոդենի արձանի շրջակայքով խիտ-խիտ կանգնեին։ Սա մի կողմից ազգային ողբերգություն է, որ մարդիկ նախընտրում են հայրենիք փրկելու փոխարեն գնալ մի ցածրակարգ երգիչ ասենք, դիջեյ ասենք, ռեպեր ասենք, դրա նման մեկի համերգին։ Մյուս կողմից էլ սա մեր իրականությունն է, որին պետք է բաց աչքերով նայել։ Ընկեր Իշխանն ու մյուսները պետք է ռեալ գնահատեն այն, ինչ ունենք։
Պետք չէ անընդհատ դժգոհել մարդկանցից, բողոքել ժողովրդից, որ իրենք հայրենիքը չեն սիրում, դրա համար չեն գալիս հայրենիքը փրկելու հանրահավաքի։ Սիրում են, իրենք էլ էդպես են սիրում։ Իրենք ավելի շատ ձեզ չեն սիրում, քան հայրենիքը։ Որովհետև դուք էդպես էլ չկարողացաք ապացուցել, որ սա հայրենիքի փրկության կռիվ է, ոչ թե աթոռակռիվ, պաշտոնի կռիվ, իշխանության կռիվ։ Վաղը նույն կերպ Արմենչիկը կկարողանա լցնել Ազատության կամ Հանրապետության հրապարակը։ Էլի՞ պտի ասեք՝ մարդիկ հայրենիք չեն սիրում։
Ո՛չ, մարդիկ ուղղակի մշակույթ են սիրում, այդ ձևի՝ սուպերսաքոյական ու արմենչիկյան մշակույթ։ Կարող է՝ թող ընկեր Իշխանն էնպես անի՝ իրեն էլ այնքան շատ սիրեն, որ իր հրավիրած հանրահավաքներին էլ հազարներով գան ու տեղ չանեն։ Սկզբի համար Իշխան Սաղաթելյանն իր Ընկեր Իշխան «մականունը» կարող է փոխարինել «Սուպեր Իշխանով»․ մեկ էլ տեսար՝ աշխատեց։
0Comments