Մի շատ հետաքրքիր դրվագ կա Ղուկասի Ավետարանի 4րդ գլխում: Երբ Տեր Հիսուսը դևին դուրս էր հանում մի մարդու միջից, «դևը մեջտեղում գետին զարկեց նրան և դուրս ելավ նրանից ու որևէ վնաս չտվեց նրան» (4:35):
Ինչու՞ է Տեր Հիսուսը թողնում, որ դևը նրան գետին զարկի, երբ արդեն հրամայել էր որ դուրս գա այս մարդու միջից: Եկեղեցու հայրերն ասում են, որպեսզի ցույց տա, թէ այս մարդը դև ուներ և թէ ինչ սարսափելի բան է դա:
Իմացեք, որ հիմա էլ շատերը դև են կրում իրենց մեջ՝ այսինքն նրանք, որոնք կատարում են դևերի կամքը: Սա մեզանից ամեն մեկին կարող է խոցել:
Ու բացի Տեր Հիսուսից մարդկային պատմության մեջ չի եղել որևէ այլ մեկը, որ պապանձեցնի ու սաստի դևերին:
Դուք պինդ բռնեք Քրիստոսից, մի ալարեք, իր կամքը կատարեք: Երբ Տեր Հիսուսին հրավիրեք ձեր տունը՝ այսինքն ձեր մտքի, հիշողության ու սրտի մեջ, այն ժամանակ դևերը դուրս կքշվեն ու ձեզ որևէ վնաս չեն տա:
0Comments